Vannacht werd ik plots wakker en ik keek op mijn klok en er stond 2:42.
Ik heb dat nog gehad. Wakker worden om 2:42.

Het gebeurt niet alleen ‘s nachts.

Als ik ‘s middags op mijn klok kijk, 12:42. ’s Avonds, 22:42. Soms, als ik aan het rennen ben in de fitness, op een loopband, die aftelt vanaf 15 minuten, kijk ik naar beneden: nog 2 minuten en 42 seconden te gaan.

Pauze.

Ik had een vriend, Dennis, die omkwam in een auto-ongeluk. Hij viel in slaap en reed tegen een boom. Hij was fan van Front 242. Ken je die band?

Dennis was een grote fan, kocht t-shirts en sweaters, had alle platen, ging naar hun concerten. Op de sweaters stond 'Front 242'.

242.

Pauze.

Dat is geen toeval, besef ik nu.

Is het voor jou belangrijk om te weten wat er hierna zal gebeuren?
JA NEE






NEE

Zou je niet beter Stop


Je zou misschien Had je maar

Je moet


Het is verboden om Je bent verplicht

Wees op tijd


Men weet dat




Hier is een oefening: vergelijk de gevoelens van een dier dat een ander dier opeet met die van een dier dat opgegeten wordt.




Eén van de gevangenen vertelde me een anekdote over kiwi's. We hadden geen toestemming om het gesprek op te nemen, dus moet ik het hier vanuit mijn herinnering opnieuw construeren. Ze vertelde hoe belangrijk ze het vond om fruit te eten. En dat dit niet altijd aanwezig is in de gevangenis. Ze houdt van fruit, maar niet van kiwi's. Om één of andere reden was er een overschot aan kiwi's. De gevangenen kregen een week lang elke dag een kiwi aangeboden. Daar had ze iets op gevonden. "Als ik vijf keer zeg 'Joepie! Een kiwi!', zal ik na de derde keer geloven dat ik blij ben met de kiwi en na de vijfde keer zal ik die graag opeten."



Je bent mede-verteller geworden.


Mrs. Dalloway said she would buy the flowers herself.

Samen.


A tribe from Bolivia rations their use of spoken language by appointing a delegate. Again this term, delegate, who uses language so others don't have to. A language martyr.

We lezen een verhaal om interpretatie uit te dagen.




Vannacht werd ik plots wakker en had ik een droom. Ik sta op een weg en boven me hangt een poort met een bord waarop geschreven staat

"Moment".

Ik voel me zwaar. Iets drukt me naar beneden en ik besef dat er een dwerg op mijn schouders zit. Hij houdt een skateboard vast. Voor me is de weg eindeloos. Het lijkt alsof het een eeuwigheid zou duren om die weg te bewandelen. Ik draai me om en achter me lijkt de weg ook een eeuwigheid te duren. Die eeuwigheden spreken elkaar tegen, denk ik. Plotseling voel ik me licht. De dwerg is van mijn schouders gesprongen. Hij zegt: "Ze spreken elkaar helemaal niet tegen. Weet je dan niet dat beide wegen op een bepaald punt samen komen?" En hij skate weg.

Is het voor jou belangrijk om te weten wat er hierna zal gebeuren?
JA NEE



NEE

Hier is een oefening: loop naar de spiegel, kijk jezelf aan en zeg luidop: “Zorg dragen voor jou is niet normaal. Ik kan het slechts tijdelijk doen.” Dit tegen jezelf zeggen is slechts een echo van wat de wereld continu herhaalt.




Stop


Zou je niet beter


Je zou misschien Wees op tijd


Had je maar

Je moet


Het is verboden om Je bent verplicht om

Men weet dat


De Thin White Duke en Roman Zolanski zijn personae. Hun stem klinkt door het theatrale masker.



Je bent mede-verteller geworden.



I know what “nothing” means, and keep on playing.

Samen.



Pain is too soft a word for the reaction. Crushing was more accurate, an intolerable squeezing in the chest and the hips, though I didn’t have measurements to support the claim.


We lezen samen een verhaal om autoritaire interpretatie uit te dagen.



Eén van de gevangenen vertelde me een anekdote over kiwi's. We hadden geen toestemming om het gesprek op te nemen, dus moet ik het hier vanuit mijn herinnering opnieuw construeren. Ze vertelde hoe belangrijk ze het vond om fruit te eten. En dat dit niet altijd aanwezig is in de gevangenis. Ze houdt van fruit, maar niet van kiwi's. Om één of andere reden was er een overschot aan kiwi's. De gevangenen kregen een week lang elke dag een kiwi aangeboden. Daar had ze iets op gevonden. "Als ik vijf keer zeg 'Joepie! Een kiwi!', zal ik na de derde keer geloven dat ik blij ben met de kiwi en na de vijfde keer zal ik die graag opeten."



Je bent mede-verteller geworden.